Harry Potter - De Volgende Generatie

Scorpius

Mijn ogen werden groot ťoen ze het had over potter. Ik duwde haar tegen de muur aan en hield mijn stok tegen haar hals aan. 'ga maar, ga naar Potter, daar hoor je toch thuis? Jij smerig klein halfbloedje. ' siste ik en ging dan recht staan waarna ik haar recht aankeek. 'je bent niks meer dan een zielig insect, als mensen je uiteindelijk zat zijn, ben je dood' daarna liep ik met grote stappen weg

Joyce

'omdat je dan teveel van de wereld gaat houden? Dat is echt onzin, wat is er mis om van de wereld te houden? Eindelijk mensen te kunnen zien voor even, als je het wilt moet je het gewoon doen Marcel, je moet je eigen beslissingen maken' zei ik zachtjes en kneep kort in zijn hand

[Je moet geregistreerd en ingelogd zijn om deze afbeelding te kunnen zien.]
Marcel Scamander -
mijn hand voelde de aanwezigheid van een soort genoot, waarschijnlijk joyce haar hand. ze voelde zacht en teder aan. 'joyce ik heb nog nooit gezien.' ik voelde lichtjes spanning en angst op komen voor de buitenwereld die voorheen alleen maar zwart was. 'je weet dat het een offer spreuk is toch?' vroeg ik twijvelent. 'wat de een krijgt verliest de ander.' zei ik zachtjes. en kneep terug in haar hand.

mellanie yume
scorpius duwde me ruw tegen de muur aan en pakte zijn toverstok. de punt van het houte stokje prikte in mijn hals.
'hoe durf je mij een halfbloed te noemen.' siste ik verlegen. de alle eerste tovenaars toverde zonder staf. 'als er iemand is die zuiverder is in naam dan de malfoy's dan is het die van mij wel.' gromde ik en deed alsof zijn toverstaf mij niets deed. maar in tegendeel was dat wel zo. ik kende bijna geen aanval spreuken haast alleen maar verdediging. ik keek wat liever en flirterige naar scorpius. 'maaaar~, als je mij wilt helpen. Dan~, zou ik je misschien kunnen leren hoe je zonder staf tovert. misschien word jouw familie naam dan een keertje gezuiverd en machtiger dan ooit.' zei ik liefjes en keek hem zwoel aan.

Joyce

Ik knikte zachtjes ťoen hij zei dat ik wist dat het ren offerspreuk is. 'ik weet het maar ik heb het voor je over, zo lang je bij mr blijft om me te begeleiden vind ik het oke' zei ik zachtjes. Hij kneep in mijn hand waardoor ik zachtjes glimlachte. 'oke?'

Scorpio

Ik keek haar recht aan wanneer ze zei dat als ik haar hielp ze me wel zou leren toveren zonder staf. 'ik ga nog liever met een modderbloedje dan dat ik jou ook maar iets leer' daarna liep ik weg van haar, zodat ze niks meer kon doen of zeggen

[Je moet geregistreerd en ingelogd zijn om deze afbeelding te kunnen zien.]
Marcel Scamander -
'Maar niet in de gang. Wat dacht je van buiten, ergens waarvan jij denkt dat ik het mooi zou vinden.' Stelde ik voor, mijn stem klonk wat enthousiaster dan voorheen. Ik hield de hand van Joyce vast en zwaaide er een beetje mee. 'Vanmiddag zijn we vrij, zullen we dan gaan?' Ik trok Joyce een beetje mee naar buiten toe. 'Kom, kom, laten we gaan!' Zei ik speels toen ik joyce verder mee trok voelde ik dat ik tegen iets op botste. Het was geen beeld of muur maar een persoon.

mellanie yume
ik keek scorpius boos aan toen hij dat woord uit sprak. diep van binnen brak er iets in mij, ik vond hem zo leuk maar hij was ook zo gemeen bijna gemener dan zijn vader. de tranen sprongen bij mij in mijn ogen. ik keek scorpius recht in zijn ogen aan. en duwde hem ruw tegen zijn borstkast aan, vervolgens liep hij al snel weg. ik draaide me om en rende weg uit de zaal. ik rende de gang op naar buiten toe. daar klom ik hoog in een boom en rolde mezelf op. zachtjes beet ik op mijn lip, ik voelde hoe een koude traan langzaam over mijn wang heen rolde. ik probeerde niet al te veel geluid te maken met mijn gesnik en slikte het vaak in. twee kleine fliegende licht bolletjes kwamen om me heen zweven. en piepte een onverstaanbare taal. dat alleen ik verstond, het geluid en gebabbel van elfjes taal.

Joyce

Hij leek een stuk enthousiaster dan voorheen, wat mij een goed gevoel gaf. Hij trok me enthousiast mee. 'Rustig aan jij' zei ik met een grijnsje. Mijn blik verduisderde enkel toen hij tegen Jack aanbotste, mijn ex vriendje. "Ah ik zie dat de blinde eindelijk een geleide hond heeft gevonden?" merkte hij op. Ik ging voor Marcel staan. 'Deze hond geeft je dadelijk een klap' siste ik. Hij haalde zijn handen voor zijn gezicht. "Oke jeez ik ben al weg" en hij vertrok. Ik nam Marcel mee naar een mooie plek buiten en ging dan zitten. 'ben je er klaar voor?'

[Je moet geregistreerd en ingelogd zijn om deze afbeelding te kunnen zien.]
Marcel Scamander -
ik liep met joyce mee totdat we op lokatie waren. ik had dat van die blinde gelijden hond genegeert. zo noemde ze tao ook altijd of ze noemde ons het gay stelletje. ik ging op het gras zitten. 'okee, lets go.' zei ik en voelde de spanning weer op komen. 'joyce, ik vind het toch best wel eng.' zei ik zachtjes en vriemelde met mijn sokken die boven mijn schoenen uit staken.

Joyce

Ik glimlachte zachtjes toen we zaten en hij zei dat hij het toch best wel eng vond. 'dat kan ik goed begrijpen, maar geen zorgen, vertrouw me' zei ik zacht. Uiteindelijk haalde ik mijn staf tevoorschijn en sprak dan de spreuk uit, tot dat ik uiteindelijk steeds minder begon te zien, tot ik helemaal niets meer zag.

[Je moet geregistreerd en ingelogd zijn om deze afbeelding te kunnen zien.]
Marcel Scamander -
'dat kan ik goed begrijpen, maar geen zorgen, vertrouw me' zei ze moedig. 'wel okee,' zei ik onzeker. joyce sprak de magische worden uit. ik hield haar hand nog altijd vast en kneep er steets harder in. in de donkere wereld verscheen er een lichtje, de toverstaf van joyce dacht ik en staarde er naar het lecht dat steets groter was. het begon gewoo pijn te doen. ik kneep mijn ogen vijn in de hoop dat het licht minder werd maar zelfs dat hielp niet. het licht werd zo vel. mijn twee handen deed ik voor mijn ogen ik zag een figuur. 4 recht op staande stengels met een aan de zijkant. waar het licht door heen scheen. het figuur kreeg steets meer scherpte en kleur. ik staarde er verbaast en lichtjes bangig naar. ik draaide het om en merkte dat het ene deel van mij was. ik keek voor me uit en zag iets groens met aan de onderkant bruin. op de grond was het ook groen en verderop blauw wat heen en weer golfde en bewoog. ik pakte het gras vast het voelde nog aan zoals het altijd voelde, alleen dit keer zag ik het echt.ik kroop naar een waterplas toe op handen en voeten. diepte zien was erg raar, normaal moest ik het doen op gevoel of het tellen van de stappen. ik keek naar het water,ze zijden altijd dat je, je eigen reflectie kon zien in het water. dit moest ik ook gewoon proberen. ik zag een onnozel jongetje met vrij lang haar, zijn haar leek bijna wit blond. ik hield een hand door me haar heen en zag dat de revlectie het ook deed. bangig taste ik naar mijn eigen spiegelbeeld. mijn hand werd nat en mijn reflectie verdween.

Joyce

Hij bewoog langs me, dus ik gokte dat hij zag, natuurlijk wou hij de wereld om hem heen ontdekken. Ik ging in het gras liggen, mijn ogen waren open maar ik zag niks. Zo voelde het dus om blind te zijn, ergens was het gewoon bangmakend, je wist niet wat er ging komen, maar aan de andere kant had je daarom ook die rust. Ik trok met een van mijn handen lichtjes aan het gras en glimlachte zachtjes. 'en is het wat je had verwacht?'

[Je moet geregistreerd en ingelogd zijn om deze afbeelding te kunnen zien.]
Marcel Scamander -
mijn huid was best egaal en glad geen oneffenheden of rare vlekken.
'ik hoorde joyce praten mijn hoofd draaide naar het geluid toe. voor het eerst zag ik ook iemand anders. 'wat ziet een mens er raar uit, kekke oren en een vreemde neus.' zei ik en grinnekte. al kruipent over het gras heen kwam ik bij joyce aan. ik legde mijn handen op haar wangen om te voelen of het, het zelfde was. ze had zoon lang haar, het gaf gewoon licht in de zon. op de voorkant van haar lichaam had ze twee ronde dingen zitten. zoveel raakte ik mensen niet aan, hoogstens iemands schouder, arm of gezicht. ik twijvelde maar wilde zoveel ontdekken. ik verplaatste mijn handen van haar wangen naar beneden toe over haar hals heen naar haar borstkast toe opweg naar de twee ronde dingen. zachtjes voelde ik er aan. 'waarom heb ik dat niet?' vroeg ik verrast dat een vrouw echt zo veel verschilde van een jongen.

Hij zat eerst aan mijn wang maar ging steeds lager. Uiteindelijk trok ik zijn hand weg, en mepte uit reactie, hij hoorde er gewoon van af te blijven. 'Vrouwen en mannen zijn verschillend' was mijn simpele antwoord. 'En ik wil dat je daar van afblijft' vervolgde ik snel. 'een ieder ander meisje had je al lang vermoord'

[Je moet geregistreerd en ingelogd zijn om deze afbeelding te kunnen zien.]
Marcel Scamander -
'En ik wil dat je daar van afblijft' zei ze vel. ik schrok lichtjes. 'waarom ze voelen zo grappig aan en ze zien er best mooi uit.' zei ik en keek haar schuin aan. 'een ieder ander meisje had je al lang vermoord' vervolgde ze. mijn ogen werden nog groter toen ze dat zij. 'd-d-dat, dat kan ik toch niet weten!' zei ik beschaamt. ik kroop naar achteren en trok ene bruilipje op. ik durfte niet op te staan of te lopen bang dat er iets zou gebeuren. ik keek wat om me heen.

Joyce

'Misschien moet je een keer een gesprek met je ouders volgen Marcel, ik ga dat nu niet voor je doen' zei ik met een grinnikje. Ik kneep even mijn oren dicht als hij zijn stem wat verheft, nu mijn ogen het niet deden klonk alles 10 keer zo hard. Ik ging overeind zitten en keek voor me, om me heen kijken had toch geen zin

[Je moet geregistreerd en ingelogd zijn om deze afbeelding te kunnen zien.]
Marcel Scamander -
ik blies mijn wangen een beetje jaloers op dat ze me niets wilde vertellen. ik wilde meer zien van een vrouwelijk figuur. maar joyce liet het zo te zien niet echt toe.
'joyce? vind jij dat ik knap ben voor hoe ik er uit zie?' vroeg ik en keek in het rond. 'wat zijn die dingen in een vorm van een lolly, ze staan echt overal en best dicht bij elkaar. en die vliegende dingen in de lucht?' vroeg ik en wees naar een diertje dat in de lucht vloog. ik kroop weer naar joyce toe en pakte haar hand. 'kom kom, laten we ergens heen gaan.' zei ik entasjaster en probeerde op te staan terwijl ik joyce mee trok. ik bekeek mijn lichaam en mijn kleding. ik had nog nooit iets gezien zoals dit. nee, ik had nog nooit gezien en alles zag er heel raar uit. maar toch voelde het best okee, zoals mensen het beschreven zo zag het er ook grotendeels uit. maar toch was de beleving anders dan dat iemand iets uitlegt aan een blinde.

Joyce

Hij vroeg of ik hem knap vond. En ik knikte. 'ik vind van wel' zei ik en grinnikte toen hij de bomen bedoelde. 'bomen, dankzij bomen , en al het groene is er zuurstof en kunnen wij leven' legde ik uit. 'De dingen die vliegen zijn vogels, dieren' legde ik vervolgens uit. Hij wou ergens heen gaan en trok me overeind. 'Uhmm Marcel, raak me dan alsjeblieft niet kwijt, want ik weet niet wat ik dan moet doen' zei ik zacht

[Je moet geregistreerd en ingelogd zijn om deze afbeelding te kunnen zien.]
Marcel Scamander -
ik zag ene vladderend iets en rende er achter aan het voelde zo anders om zonder een zward blikveld te lopen. ik kon gewoon overal heen rennen zonder ergens tegen aan te knallen met mijn hoofd of te struikelen. nog altijd hield ik joyce hand vast. 'wat is dat fladderende blaadje. het lijkt geen vogel.' vroeg ik. zonder dat ik het door had was ik in het dicht bebouwde bos beland. 'joyce.... er staan hier heel veel lolly's om ons heen.' zei ik lichtjes bang en kneep in haar hand.

Hij zei dat er heel veel lolly's om ons heen stonden, met andere woorden we waren verdwaald in het bos. Ik maakte mijn hand los, wou door lopen maar knalde tegen een boom aan. 'au' mompelde ik zacht en wreef over mijn voorhoofd. 'Ik gok , dat we de weg niet terug kunnen vinden, tot ik kan zien, en we ons dus maar hier moeten vermaken' mompel ik zacht

[Je moet geregistreerd en ingelogd zijn om deze afbeelding te kunnen zien.]
Marcel Scamander -
'ik zal je heus niet kwijt raken hoor joyce. zolang je maar mijn stem nog kan horen.' zei ik en werd wel een beetje bang. van all die dingen om me heen. het was zo vol. en zo veel dingen. ik hoorde iets ritselen een een klein ding sprong de bosjes uit. 'kwaaaaah een monster een monster!!!' gilde ik hard en ging achter joyce staan ik pakte haar schouders vast en verschool me. het heeft 2 lange grote dingen op zijn hoofd en 2 akelige langwerpige tanden. en hele erge grote achterpoten.' zei ik vlug. 'we overleven het echt niet vooe een uur lang.' mompelde ik bangig en drukte mijn hoofd tegen de schouder van joyce aan.

Hij begon te schreeuwen over monsters, en ik ging tegen de boom aan zitten. Ik pakte zijn gezicht beet en draaide die naar de mijne. 'focus alleen op mij oke, geloof me, als hier monsters waren die ons kwaad wouden doen had ik ons hier nooit naar toe gebracht' zei ik zachtjes. 'maak je geen zorgen'

[Je moet geregistreerd en ingelogd zijn om deze afbeelding te kunnen zien.]
Marcel Scamander -
ik snikte zachtjes maar huilen kon ik nogsteets niet. 'w-weet je het zeker.' zei ik bang en voelde hoe ze met haar twee zachte handen mijn hoofd beet hield. ik zachte ook naar de grond toe zoals zij dat deed en lied me tegen joyce aan hangen. 'dadelijk gaan we alle twee dood door dorstheid of we worden op gevreten door zijn vriendjes.' zei ik zachtjes. en hoorde het beestje weer springen. geschrokken keek ik om. het kwam steets dichterbijer. 'k-kwehaaaa.' het heeft honger het lust mij, we gaan er aaaaan.' schreeuwde ik en kroop zowat in joyce zo dicht bij lag ik tegen haar aan.

'Marcel!' zei ik nu streng, hij moest zorgen dat hij niet in paniek raakte. 'Luister nou goed naar me, ik heb hier verstand van en er gaat ons niks overkomen, compleet niks. Het is een onschuldig konijntje, mensen hebben het vaak als huisdier of knuffeldier' zei ik. 'En van een uur drinken ga je niet dood en anders heb ik nog een fles water in mijn rugtas' zei ik waarna ik mijn beanie wat omlaag trok. 'Hoe zien mijn ogen er nu eigelijk uit?'

[Je moet geregistreerd en ingelogd zijn om deze afbeelding te kunnen zien.]
Marcel Scamander -
'een konijntje?' herhaalde ik haar sniffend. en deed mijn ogen weer open. 'een huisdiertje?' vervolgde ik. ik luisterde naar haar stem en haar verhaaldjes. dus jij hebt water bij je?' vroeg ik sniffent. ik keek in haar ogen zoals ze me vroeg. 'ze zijn vel lichtblauw zoals de leegte boven ons.' beschreef ik. ik draaide me een beetje om en zag het beestje hupsen. 'maar hij lijkt niet eens op mijntje...' vertelde ik teleurgesteld. ik zette me van joyce los. 'ik wil zoon nijntje!!' zei ik hard en zelf verzekert. met een sprind rende ik achter het beestje aan. het konijntje rende als een haas rondjes op de open plek waar wij waren. ik srpong voor over en belande op de grond. in mijn handen voelde ik getrappel. 'nijntje!!! niet weg rennen! ik zorg dat je niet meer verdwaalt.' zei ik tegen het beestje en zag hem spartelen in mijn handen. met moeide stond ik op en legde het beestje in mijn armen tegen mijn borst aan. 'nijntje, waar zijn je vriendje?' vroeg ik aan het beestje en aaide over zijn kopje heen.

Oke dit was werkelijk waar je domste idee ooit. 'marcel laat dat konijntje los, deze leven in het bos, plus je mag ze niet binnen hebben op zwijnstein' zei ik zacht. Opeens voelde ik een staf in mr nek geduwd. Ik herkende al snel de stem van Chanel.

Chanel

Half bebloed stond ik in het bos. Ik wou dit niet maar het moest. Ik zag Joyce en Marcel en drukte mijn staf in Joyce zijn nek. Ik trilde over mijn hele lichaam. 'sorry ik wil dit niet doen...' zei ik zachtjes. 'maar je moet wat voor me doorgeven' zei ik zacht. 'zeg tegen alle docenten dat maarten terug is, dat hij niet stopt tot alles is vernietigd, dat hij ren leger is' zei ik dan

Marcel scamander
'Maar waarom mogen jullie dan wel ratten, uilen en katten hebben. en ik geen konijn?' Vroeg ik jaloers en hield het konijntje beet, ik knuffelde het beestje. Hij was zo lekker zacht en pluizig. Het beestje spartelde en ontsnapte uit me armen als een haas ging hij er vandoor. 'Bunny nooooh.' Jammerde ik toen het konijntje verdwenen was. Ik zette een bruilipje op. De struiken ritselde weer ik kerk op. Er verscheen iemand die ik zeker niet kende eigenlijk kende ik alleen joyce en Tao van uiterlijk. Waarschijnlijk verwachte die gemene onbekende persoon, dat ik nog blind was en schonk daarom mij geen aandacht. Toen ze een staf haast in de nek van joyce drukte sprak ik de ondtstaffings spreuk uit. De staf van het kwade figuur vloog uit haar handen. Ik hield mijn staf op haar gericht. 'Blijf met je vieze poten van joyce af.' Zei ik met verheffende stem en keek erg boos en serieus.

Joyce

Ik keek op toen opeens ik Marcel hoorde. "Marcel.. dit is dus Chanel... zie je dan niet dat ze dit niet vrijwillig doet?'meer zei ik niet meer

Chanel

Marcel zag, Joyce was blind. Het duurde niet lang voordat het kwartje viel met wat er was gebeurd. 'Marcel..'mijn staf vloee weg, ik maakte een koprol en pakte hem snel weer op. Mijn lichaam was bedekt met bloed en allemaal blauwe plekken. 'Zeg tegen iedereen dat Maarten leeft, dat hij niet ophoud voordat hij de macht heeft, dat ik niet veilig ben , dat niemand veilig is' zei ik en keek op toen ik mijn naam genoemd hoorde worden. 'Ik moet gaan'

Marcel scamander
'Denk je echt dat ik enige verstand heb van zien?' Zei ik, de verdachte verloor ik niet uit het oog. 'Ik geloof jouw niet, Chanel zou dit nooit doen ze zou zich nooit aan sluiten bij iets, dat is haar stijl niet!' Zei ik serieus. 'Beweeg niet, blijf staan of ik betoveren je.' Joelde ik en ik meende het echt. Ze zei dat ze weg moest. 'Blijf staan!' Schreeuwde ik en sprak een rechtstreekse spreuk uit dat haar schouder raakte. 'Ik heb geen Fuk idee wie dat is en anders zou Harry Potter hem wel tegen houden.' Zei ik beschermend en gromde.

Chanel

'Ik zou dit wel doen als ik wist dat als ik dit niet deed mijn vrienden in gevaar komen'zei ik en keek hem even recht aan als Marcel dat zegt. 'Je bent altijd al koppig geweest 'zei ik toen Marcel tegen mijn schouder aan schoot. Maarten verscheen achter me, en hield mijn hand op mijn schouder. Meteen daarna hield ik mijn staf op hun gericht. "Wat is hier aan de hand Chanel? Probeer je je vrienden te waarschuwen voor mij?"